Op 16 maart zijn we naar het Achterhuis geweest.

Toen ik er binnenkwam was het nog best wel ruim.

Ik liep verder in het Voorhuis.

Toen kwam ik in het achterhuis.

Ik liep door de kast, die was heel erg klein.

Erboven hing een kaart. Ging je door de boekenkast heen, dan zag je gelijk een trap, een hele kleine smalle trap, met daarnaast een deur.

Alles was er klein. Ging je door de deur naast de trap, dan kwam je in huiskamer van de familie Frank.

Daar las Edith Frank vaak, leerde Margot Frank voor school, hield Otto Frank de lengte van Anne en Margot bij en hadden ze een kaartje waar ze met spelden bijhielden waar de geallieerden waren.

Op het halletje wanneer je door de boekenkast gaat, is nog een deur. Ga je daardoor, dan kom je in de wasruimte.

Daar is ook een wc.

Fritz Pfeffer zat altijd heel erg lang op de wc, en daarom hing Anne Frank een briefje met een dienstregeling op de deur.

De badkamer was niet extreem smal.

Anne Frank had hier altijd schoonheidsrituelen.

Ze wilde er altijd tip top uitzien en was daarom altijd te lang bezig, terwijl ze er eigenlijk maar een half uur mocht zijn.

In de badkamer is maar een deur om verder te gaan.

Die brengt je naar de kamer van Anne Frank, die ze deelde met Fritz Pfeffer.

Daar was ze niet blij mee. Ze ergerde zich heel vaak aan hem. Fritz Pfeffer was een tandarts, en toen hij in het Achterhuis kwam, nam hij zijn tandartsgereedschap mee en kon hij zo nu en dan één van de andere onderduikers helpen met kiespijn of wat anders.

Anne Frank is dol het koningshuis.

Ze had in haar kamer niet alleen foto’s van beroemdheden hangen, maar ook van prinsessen en andere leden van het koninklijk huis.

Anne Frank en Fritz Pfeffer hebben ook veel ruzie om het kleine tafeltje in de kamer. Fritz Pfeffer wil daaraan werken, terwijl Anne Frank daar wil schrijven en leren.

Otto Frank gaat met Fritz Pfeffer praten, en zo maken ze een afspraak, dat Anne Frank er ook mag zitten op bepaalde dagen op bepaalde tijden.

Fritz Pfeffer is hierdoor zo boos, dat hij een tijdje niet meer tegen Anne Frank praat. Ook het dierbaarste bezit van Anne Frank was in deze kamer te vinden.

Haar dagboek. Hier schreef ze in haar dagboek aan het kleine tafeltje.

Op 12 juni 1942 krijgt ze het dagboek voor haar 13e verjaardag.

In het begin vind ze het vreemd, maar na een tijdje vind ze het alleen maar leuk om erin te schrijven.

Ze noemt het dagboek Kitty, omdat ze het idee heeft dat ze weinig mensen heeft om mee om te gaan.

Als ze het dagboek dan een naam zou geven, had ze meer het idee alsof het een soort vriend voor haar is.

Anne Frank krijgt van Miep Gies rode hakschoenen, waar ze ontzettend blij mee is. Anne Frank is gefascineerd door Hollywood, en hangt daarom een heleboel foto’s aan de muur in haar kamer van beroemdheden, om het wat op te leuken.

Maar ze hangt ook foto’s van prinsessen en andere leden van het koninklijk huis op. Ook gewoon plaatjes die ze leuk vind, hangt ze op.

De kamer van Anne Frank is heel smal.

Vanuit de kamer van Anne Frank kun je weer naar de huiskamer van de familie Frank. Ben je weer terug in het halletje waar je komt als je door de kast bent geweest, dan kun je ook nog de trap op. Een hele smalle, steile en gammele trap. Toen ik er zelf op liep, vond ik het eng en was ik bang er elk moment af te vallen. Als je de trap op bent kom je in de huiskamer van de familie van Pels. Het is de ruimste kamer van het huis. Het echtpaar van Pels sliep hier ook. Er zit een gootsteen in en een keuken. In deze kamer staat ook de kleine radio. Daar luisterden ze naar oorlogsberichten. Radio’s zijn eigenlijk verboden. Tussen de middag aten de onderduikers hier met zijn allen. Ik vond de kamer ondanks dat het de grootste in het huis was, alsnog best wel klein. Vanuit deze kamer kun je naar de kamer van Peter van Pels, die ik ook heel erg klein vond. Het was een overloopje naar de zolder. Anne Frank kwam vaak op die zolder, waar ze uit het raam keek. De zolder is was voor zover ik in het huis kon zien, wel redelijk groot. Dit was zo ongeveer het achterhuis. Ik vond het best interessant om in het achterhuis te zijn. Er stond informatie op de muren in letters, deze waren goed te lezen. Zo begreep je de dingen goed. Aan het eind was er nog een soort quiz. Dan kon je stemmen en dat zag je op een tv. In het achterhuis stonden ook voorwerpen. Zo kon je je goed inleven hoe de dingen er toen uitzagen. Ik vond het er erg leerzaam en leuk.

Geschreven door: Myrthe van Rijn